جزع و بى تابى
«جزع» نقطه مقابل «صبر» است و آن، حالت بى قرارى و ناشکیبایى در برابر حوادث و مشکلات است، به گونه اى که انسان در برابر حادثه زانو زند، مأیوس شود، بى تابى کند و یا از تلاش و کوشش براى رسیدن به مقصد چشم بپوشد.
جزع یکى از بدترین و نکوهیده ترین صفات است که انسان را در دنیا و آخرت به بدبختى مى کشاند و از رسیدن به مقامات والا باز مى دارد و ارزش و مقام او را در جامعه کاسته، شربت زندگى را در کامش تلخ، و شهد حیات را شرنگ مى سازد.
قرآن مجید در سوره «معارج»، انسان را موجودى حریص و کم طاقت معرفى مى کند که وقتى بدى به او برسد، بى تابى مى کند و هنگامى که خوبى به او رسد، بخل مىورزد و مانع دیگران مى شود، «اِنَّ الاِنْسانَ خُلِقَ هَلُوعاً * اِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزوعاً * وَ اِذَا مَسَّهُ الْخَیرُ مَنوعاً».( معارج، 19 تا 21)